Ησυχία σήμερα, ας πατήσει κάποιος το stop ή freeze στο τηλεκοντρόλ να κρατήσει 2-3 εβδομάδες ακόμη αυτή η εκεχειρία στην τρομερή πόλη, την Αθήνα, όνομα της θεάς της σοφίας, πριν γυρίσουν όλοι πίσω στο ροντέο.
μπιλογκ, δίνει την αίσθηση του μπαλκονιού εποχής Ανδρέα, του βήματος, γκουχ γκουχ, γειά σας, είμαι εγώ, σημαντικός εε; Μπλα μπλα, όχι απαραίτητα bull, αλλά δεν παύει να είναι ένα βήμα, (ψευδ)αίσθηση δύναμης, πτήσης σε σύννεφα, ίσως όπως παλιά στον παπά του χωριού για την τακτική εξομολόγηση ... τα' πα, ξαλάφρωσα κλπ. ... ή μια αίσθηση ότι δεν είμαι τελείως μόνος God damn in this F world, υπάρχουν hits και κλικς, δεν μιλάω σε τοίχο... ακούγομαι, δημιουργώ προβληματισμό, ίσως και γέλιο ... στην αρχή είναι οι ιδέες ή προσπάθεια για τέτοια, αλλά μετά έρχεται η πεπατημένη, οι κλίκες και ΕΓΩ έχω περισσότερο δίκιο στον προβληματισμό, στην άποψη ...
καλό ή διαφορετικό έστω με την μονόδρομη, κλασσική τέχνη του χτες ως μέσον έκφρασης, στη ζωγραφική για παράδειγμα, το ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα άμεσης ανάδρασης ώστε να επηρεάζεται τόσο γρήγορα ο δημιουργός με το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Πάνε όλα fast forward; ... θυμάμαι από τις μέρες του ποδηλάτου, όταν το ποδήλατο απέκτησε μηχανή και εξάρτηση στην βενζίνη και πήγαινε πιο γρήγορα, πιο μακρυά, πιο εύκολα χωρίς κόπο και κούραση, τότε άρχισε ο χρόνος να περνάει πιο γρήγορα, ή ήταν ανούσια; χάθηκε όλη η ομορφιά και μαγεία, όλο το περιεχόμενο, το όμορφο ταξίδι ... η ζωή fast forward, η ζωή κονσέρβα ... ίσως ... και μετά ήρθε το δίκτυο, ένα παραμύθι που κανείς δεν ξέρει αν θα έχει καλό ή λιγότερο καλό τέλος ...
